خداوند ـ تبارک و تعالي ـ، شخصي را دوست دارد که در ميان جمعيّت،
بي آن که هرزه درايي کند و ناسزايي گويد، شوخ باشد،
با تفکّرش تنها شود،
با عبرت ها خلوت گزيند، و با نماز، شب زنده داري کند .
[امام باقر عليه السلام]
