خداوند ـ تبارک و تعالي ـ، شخصي را دوست دارد که در ميان جمعيّت، بي آن که هرزه درايي کند و ناسزايي گويد، شوخ باشد، با تفکّرش تنها شود، با عبرت ها خلوت گزيند، و با نماز، شب زنده داري کند . [امام باقر عليه السلام]
